*OSOTASUN EDO GLOBALITATEAREN KONTZEPTUA*

Psikomotrizitateaz dihardugunean, pertsonaren egoera bati buruz dihardugu, somaren eta psikearen arteko lotura estuaz, azken batean. Lotura psikosomatiko hori 7/8 urte arteko umeengan agertzen da bete-betean; OSOTASUNAREN (globalitatearen) aldia da egoera hori, motrizitateaaren, afektibitatearen eta kognizioaren arteko lotura haustezinaren aroa. Adin horrekin, umeak neurririk gabe esan eta adierazten du esan eta adierazi beharrekoa, neurririk gabe jabetzen da horretaz edo hartaz, eta espazioarekin, objetuekin eta pertsonekin daukan harremanean agertzen zaizkion elementu guztiak izandatzen ditu. Gaur egun, guztiok onartzen dugu umeak kanpoko munduarekin dauzkan harremanetan sekulako eragina duela bere barneko historia afektiboak.

Kanpoko munduarekin harremanak ezartzeko umeak duen modu original horri, motrizitate espresibitatea deituko deituko diogu, barruan presioa egiten daukana kanpora atera behar duelako hainbat bide erabiliz: bide motriza, ahotsaz, begiradaz,...
Psikomotrizitatearekin lagundu egiten zaio umeari motrizitate-espresibitatea kanporatzen, azken finean, ekintzaren plazerretik, pentsatzeko plazerrera doan ibilbidea egiten lagunduko diogu.
Umearen garapenari begiratzen badiogu, 7/8 urterekin aldaketa bat somatuko diogu: barruko presioaren kanporatzea. Lengoaiari esker, umeak gaitasuna du momentuan bizi duenetik urruntzeko. Lehen momentua bizitzen baino ez zekien. Adin horretan gutxigora-behera aro globalaren nolabaiteko apurketa ematen da eta haurraren motrizitate-espresibitatea gutxiagotu egiten delarik.